Schooloutreach...

Eergisteren zijn we teruggekomen van 2 weken schooloutreach. In deze outreach zijn de LXP studenten in 3 teams verdeeld die verschillende scholen bezoeken in de Westkaap om hier de leraren en studenten te bemoedigen. Nceba en ik leidde 1 van deze teams richting Grahamstown en omstreken. Gemiddeld spenderen we zo'n 2 dagen op een school waar we klassen bezoeken en drama's doen en soms een avondprogramma.

De start was een beetje moeilijk omdat de bus waarmee we op weg moesten nog in de garage was en veel problemen veroorzaakte. Omdat ik de bestuurder was moest ik anderhalve dag achterblijven om later met de bus het team achterna te gaan. Dit was niet makkelijk... Omdat ik het team hielp met de voorbereidingen en nu de start van de outreach mis en omdat Nceba mee moest om het team te leiden dus ik alleen achter bleef. Ook ging het lichamelijk niet zo goed met me. De 14 uur rit van Lesotho hakte er erg in en ik nam niet goed de tijd om voldoende te rusten. Dus ik ging op pad met een lichaam dat  niet echt wilde. Ik had een nare reactie (ik denk een allergie) op mijn hoofd en had ontzettend last van mijn benen. Het rijden van de VWbus was dus zwaar, en de koude nachten hielpen niet echt. We hadden ons voorgenomen om na een week als het niet veranderd naar de dokter te gaan en op God te vertrouwen voor heling. Mijn hoofd werd na bijna een week beter maar mijn benen niet, lopen/ rijden en vooral het buigen van mijn benen was haast niet mogelijk en deed ontzettend pijn. Dus na een consult bij mijn persoonlijke doktersassistente Anne (knipoog!) besloot ik toch om het nog even aan te kijken omdat ik onderweg was en niet het hele proces in een vreemd ziekenhuis wil doen aangezien de wachtrijen ontzettend lang zijn. Nu 3 weken verder gaat het een stuk beter. Dit is zeker een dankpunt! Buiten dat was de outreach een supertijd waarbij we veel leraren en studenten hebben kunnen bemoedigen. We hebben in B&B's geslapen met veel luxe en we hebben dagen gehad zonder een maaltijd of fatsoenlijke douche. Wat ik persoonlijk geleerd heb is dat ik nu weet dat een mens aan alles gewend kan raken en zich aan elke situatie aan kan passen. Mensen zeggen wel eens tegen me; “Ik zou dat nooit kunnen” of “Ik kan niet zonder mijn eigen dingen, vrienden, familie, middelen”. Ik vond het altijd al een beetje moeilijk om dit te horen, alsof ik iets doe wat een ander niet zou kunnen. Maar ik ben er eerlijk gezegd zeker van dat dit niet waar is. Ik ben ervan overtuigd dat een ieder dingen kan doen waarvan je denk dat je het niet zou kunnen. Dit heb ik vooral ervaart de laatste dagen van de trip waarin we in een hostel van de school met de studenten verbleven. Nceba en ik hadden een 1persoons matras gekregen en een kamertje, geen douche, geen fatsoenlijk bad. Dus heb ik voor het eerst mijn haar voor 5 dagen niet gewassen en het matras stonk ontzettend naar urine. Het eerste moment denk je… Ik kan dit niet hoor. Maar voor je het weet ben je er aan gewend en vind je toch je eigen weg in een bepaalde situatie. Het enige wat ik moest doen is mijn comfortzone loslaten. Dit gaat uiteraard niet makkelijk allemaal op eigen kracht, maar wetende dat op de juiste plek ben op het juiste moment, niet alleen maar in Gods weg voor mijn leven geeft mij een drive om altijd door te gaan. Verder was dit een geweldige kans voor Nceba en mij om samen een team te leiden en daar ook in te groeien!
Nu hebben we een week vakantie waarin we heerlijk kunnen uitrusten. En dat gaan we zeker doen.